O książce: 1998 / Nowa książka Ilji Ilyina stanowi kontynuację jego dzieła „Poststrukturalizm. Dekonstruktywizm. Postmodernizm” (Intrada, 1996), tworząc z nim dylogię o ponowoczesności. Jeśli w pierwszej książce autor w sposób ogólny bada materiał pojęciowy, który posłużył za podstawę postmodernizmu, to w nowym dziele sam postmodernizm jest badany dogłębnie i historycznie w trzydziestoletnim okresie jego istnienia. Nowa książka na pierwszy plan wysuwa teorie psychologiczne Jacques’a Lacana i ich postrzeganie przez teoretyków postmodernizmu, lewicowy dekonstrukcjonizm, angielski poststrukturalizm, teorie „tekstu społecznego” i „krytyki kulturowej”, feminizm, „neobarok” kultury współczesnej, nowa kultura teatralna (a co za tym idzie, teatralność jako cecha współczesnego świata), a także kwestia „początku i końca” epoki ponowoczesnej - problem jej historycznych granic, jej wyczerpania i nowych perspektyw, jakie otwiera.